Σκοπός



Λέγεται πώς ο Σωκράτης υπήρξε ο πρώτος, ο όποιος κατέβασε τη φιλοσοφία από τον ουρανό στη γη και την ώθησε να θέσει ερωτήματα για τη ζωή και τα ήθη και για το τι είναι καλό και κακό (Κικ. Tusc. 5. 10). Με άλλα λόγια, συγκρότησε θεματικά τη φιλοσοφική ανησυχία. Η σωκρατική προσφορά όμως δεν περιορίζεται μόνο σε αυτή την παράμετρο. Ο Σωκράτης υπήρξε ο εισηγητής της διαλεκτικής μεθόδου. Η επιστήμη κυρώνεται μέσω μιας διαδικασίας ανταλλαγής τεκμηριωμένων προτάσεων, ενός «αγώνα» λόγου που προσφέρει το στέφανο της νίκης στην βαθύτερα ορθολογική πρόταση. Με τον Σωκράτη η επιστήμη οδηγείται στην ορθολογική της θεμελίωση. Το φιλοσοφεῖν, η δια της απορίας  αναζήτηση της αλήθειας, κατέχει οδηγητικό ρόλο στη θεμελίωση των επιστημονικών πορισμάτων. Ο φιλοσοφικός νους με κύριο όπλο του τον εμπνευσμένο στοχασμό και τον ορθό λόγο εποπτεύει τα φαινόμενα αλλά και τα αφανή, επιχειρεί να προβεί σε μία ικανοποιητική ερμηνεία τους, ικανοποιώντας 

μάλα γὰρ φιλοσόφου τοῦτο τὸ πάθος͵ τὸ θαυμάζειν· οὐ γὰρ ἄλλη ἀρχὴ φιλοσοφίας ἢ αὕτη (Πλάτ. Θεαίτ. 155d).

     Πάντοτε όμως στην πορεία αυτής της διερεύνησης ορθώνονται απορητικές δυσχέρειες, που αναμένουν την υπέρβασή τους. Η υπέρβαση της απορητικής δυσχέρειας δεν επέρχεται υπό την διατύπωση ενός ακλόνητου μονοδιάστατου δόγματος που αυτοπροσδιορίζεται ως θεματοφύλακας του αληθινού. Φιλοσοφία και δογματισμός είναι έννοιες αντίθετες. Η φιλοσοφία επιχειρεί μέσω ενός γόνιμου επιστημονικά δομημένου διαλόγου να συμβάλει στην πρόοδο της ανθρώπινης κατάστασης. Και ως πρόοδος, ως εξέλιξη -με τη φιλοσοφική διάσταση του όρου- θεωρείται η δυναμική γνώση της ανθρώπινης φύσης και του περιβάλλοντος στο οποίο αυτή αναπτύσσεται και η αρμονική ανάπτυξη και τελείωση του ανθρώπου εντός της φυσικής-κοσμικής ή κοινωνικής-πολιτικής υποδοχής. Τη στόχευση αυτή υπηρετεί κάθε ορθολογικός φιλοσοφικός στοχασμός και αναζήτηση από τα αρχαία χρόνια, το Διαφωτισμό και την Αναγέννηση ως τη μεταμοντέρνα σύγχρονη εποχή.
   Οι νέες μορφές οργάνωσης και διάθεσης της γνώσης στο διαδίκτυο επιτρέπουν την ταχύτατη διακίνηση των επιστημονικών δημοσιεύσεων, την αξιοποίηση των ερευνητικών αποτελεσμάτων και την αποτελεσματικότερη επικοινωνία των επιστημόνων. Υπό τη διαμορφωθείσα αυτή πραγματικότητα παρατηρείται, κυρίως στις προηγμένες τεχνολογικά χώρες, η σταδιακά αυξανόμενη έκδοση ηλεκτρονικών επιστημονικών περιοδικών ανοικτής πρόσβασης. Ανάλογο είναι το εγχείρημα της έκδοσης του περιοδικού Φιλοσοφεῖν: ἐπιστήμη, εὔνοια, παρρησία, που φιλοδοξεί να καταστεί χώρος προαγωγής φιλοσοφικού προβληματισμού και έρευνας. Στο σημείο αυτό κρίνεται αναγκαία η εμφατική σημείωση ότι ο ηλεκτρονικός-διαδικτυακός του χαρακτήρας δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να επιφέρει έστω και την ελάχιστη απόκλιση ή έκπτωση από τα αυστηρά μεθοδολογικά και επιστημολογικά κριτήρια που διέπουν το φιλοσοφικό λόγο. Η στοχαστικότητα, η ακριβολογία, η εννοιολογική σαφήνεια, η νοηματική συνοχή, η λογική συνέπεια, η κριτική διείσδυση και η πρωτοτυπία της πνευματικής κατάθεσης συνιστούν τα βασικά κριτήρια δημοσίευσης μιας μελέτης στο περιοδικό Φιλοσοφεῖν: ἐπιστήμη, εὔνοια, παρρησία. Την ευθύνη της αξιολόγησης των παραπάνω ακαδημαϊκών χαρακτηριστικών σε κάθε υποβαλλόμενη εργασία έχουν αναλάβει έμπειροι και καταξιωμένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές.  
   Το έντυπο-ηλεκτρονικό περιοδικό Φιλοσοφεῖν: ἐπιστήμη, εὔνοια, παρρησία αναλαμβάνει τη βαρύνουσα δέσμευση να καταστεί ο χώρος της διαλεκτικής άσκησης του φιλοσοφικού στοχασμού υπό τις επιταγές του ορθού λόγου και της επιστήμης. Το  επιστημονικώς διαλέγεσθαι δεν θα περιοριστεί ούτε θα περιχαρακωθεί εντός μίας φιλοσοφικής κατεύθυνσης και μίας χρονολογικής περιόδου αναφοράς. Οντολογία, Μεταφυσική, Γνωσιολογία, Πολιτική και Ηθική φιλοσοφία, Φιλοσοφική Ανθρωπολογία, Αισθητική αποτελούν τις κατευθυντήριες περιοχές ανάπτυξης του παρόντος εκδοτικού εγχειρήματος, που εμφορείται από τη φιλοδοξία της πρόσδοσης της απαραίτητης ώθησης στην φιλοσοφική σκέψη των καιρών μας, που υπό το ηδύληπτο άσμα των τεχνοκρατικών σύγχρονων «Σειρήνων» τελεί υπό νάρκωση. Ας κάνουμε λοιπόν πράξη τη σωκρατική παραίνεση του:
   
χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονείκως ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν περὶ ὧν λέγομεν καὶ τί ψεῦδος (Πλάτ. Γοργ. 505e).
 
 «όλοι μας είναι αναγκαίο να δώσουμε πρόθυμα αυτή τη διαλεκτική μάχη για να διακριβώσουμε με σαφήνεια ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα σχετικά με όσα συζητούμε».